De blzn. 18-23 van Project Gent Sint-Pieters (PGSP)’s presentatiefoldertje wekken de indruk dat PGSP de drijvende kracht is achter “Natuur” en “Groen” in de stationsomgeving.
Maar kloppen die aanspraken van PGSP wel of gaat het hier gewoon om een sterk staaltje “greenwashing” ? Enkele feiten op een rijtje:
1. Natuurpark Overmeers:
Blz. 22: “Als compenserende maatregel voor de Valentin Vaerwyckweg (…) werd het natuurpark Overmeers aangelegd.” Realiteit: het natuurgebied lag er al en was vóór de start van de Stationswerken dubbel zo groot: méér dan 12 hectaren van de Overmeersen werden in 1998 immers als natuurgebied beschermd; slechts 6,3ha daarvan blijft nu nog over. Voor de aanleg van de zeer omstreden Vaerwyck-”weg” alleen al werd door PGSP tussen augustus 2009 en december 2010 ruim 12.000m² waardevol natuurgebied vernietigd. Het aangrijpend relaas van deze dramatische teloorgang lees je in detail hier.
Deze luchtfoto toont duidelijk hoe de Vaerwyckweg (de rechtstreekse verbinding tussen de mega-autoparking onder het Station en de B402, afrit Flanders Expo van de E40; capaciteit: ca.850 auto’s per uur en per rijrichting) de oorspronkelijke Overmeersen dwarsdoormidden snijdt.
2. De “Hellende Tuin”:
Blz. 23: ”De tuin in helling telt maar liefst 81 kruidachtige plantensoorten.” Relevanter is dat deze nauwelijks paar 100m² grote “groenzone” (onderaan op de foto) voor de helft uit beton bestaat.
En daarmee is dan ook ineens alles gezegd over wat er nog overblijft van het knappe concept van landschapsarchitect Alain Marguerit (2005). Marc Dubois omschreef in “Een zig-zag parcours aan het Gentse Sint Pietersstation” (10/06/15) dit eindresultaat reeds als “het verkleuteren van de publieke ruimte. (...). Vanr het interessant ontwerp van Marguerit blijft er niets meer over.”
3. Bomen Maria-Hendrikaplein:
Blz. 23: In grote, vette, fluo cijfers (Afb bovenaan) pronkt PGSP met de 60 Leiplatanen die, in twee concentrische cirkels, het noordelijke Stationsplein sieren. Deze dateren eigenlijk al van de pleinaanleg van 1922 en zijn omwille van hun esthetische en artistieke waarde sinds 1995 als Beschermd Monument erkend.
PGSP heeft aan deze groenzone met andere woorden niet de minste verdienste – wel integendeel: de bomen hebben er eindeloos te lijden als “tijdelijke” fietsparking omdat er in de “vernieuwingsplannen” voor de Stationsomgeving simpelweg véél te weinig fietsparkeergelegenheid voorzien werd. Weliswaar werd de fietsparkeercapaciteit in het kader van PGSP de afgelopen 17 jaar stelselmatig verhoogd (van 3.723 (open lucht + overdekte plaatsen) in 2005 naar 17.000 overdekte plaatsen in 2027), maar daar hebben die Beschermde Platanen op het M-Hendrikaplein op dit moment (ondanks de regelmatige “fietsruiming”) weinig aan: de prachtige bomen staan er bij, kijken er naar en hopen maar dat ze al die PGSP-toestanden gewoon overleven.
